Patryk Walczak, pierwszy solista Polskiego Baletu Narodowego, został uhonorowany jesienią 2019 roku Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii Najlepszego Tancerza Klasycznego w Polsce. Był nominowany do tego wyróżnienia za kreację roli Armanda Duvala w „Damie kameliowej” Johna.
Obecnie mogą Państwo wziąć wirtualnie udział w lekcji baletowej z udziałem Patryka Walczaka oraz baletmistrza Stéphane Dalle. Na fortepianie gra Marcin Mazurek. Tu znajduje się link do nagrania.
Patryk Walczak pochodzi ze Starogardu Gdańskiego. Jest absolwentem Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie (2001-2010). Jego pedagogami byli m.in.: Henryk Jeż, Paulina Andrzejewska, Stéphane Dalle i Walery Mazepczyk. Pracuje w Polskim Balecie Narodowym w Warszawie od 2010 roku, najpierw jako tancerz, od 2012 – koryfej, od 2014 – solista, od 2018 – pierwszy solista.
Po zatańczeniu wielu mniejszych ról, w 2013 roku odniósł na scenie Teatru Wielkiego-Opery Narodowej spektakularny sukces w roli Puka w balecie Sen nocy letniej Johna Neumeiera.
Wśród jego szczególnych osiągnięć scenicznych znalazły się także role: Błazna w Kopciuszku Fredericka Ashtona, Lucentia w Poskromieniu złośnicy Johna Cranko, Ariela w Burzy Krzysztofa Pastora, Poety w Chopinianach Michaiła Fokina, aż po Armanda Duvala w Damie kameliowej Neumeiera. Objął także partie Carewicza Nikiego w Jeziorze łabędzim Krzysztofa Pastora i Księcia Désiré w Śpiącej królewnie Petipy w inscenizacji Jurija Grigorowicza, czy Księcia w Dziadku do orzechów i królu myszy Toera van Schayka i Wayne’a Eaglinga.
Pełny wykaz spektakli, w jakich brał udział, znajduje się tutaj.
- 2009: I Nagroda XVI Ogólnopolskiego Konkurs Tańca w kategorii starszej chłopców, Gdańsk
- 2010: Tytuł Najlepszego Absolwenta Szkół Baletowych w Polsce, Szczecin
- 2010: Nagroda Publiczności III Międzynarodowego Konkursu Baletowego „Złote Pointy”, Szczecin
- 2019: Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszego tancerza klasycznego w Polsce
Wybrane opinie o występach Patryka Walczaka z Polskim Baletem Narodowym:
- Jezioro łabędzie: Miał miejsce ważny debiut – w głównej w tym balecie roli carewicza Nikiego wystąpił po raz pierwszy Patryk Walczak (…). Zaprezentował to, co widziałam w nim, gdy był jeszcze w ostatniej klasie szkoły baletowej – wspaniały skok i pewną zapalczywość w tańcu. Co prawda na moje oko artysta tańczył raczej postać Zygfryda, nie carewicza Nikiego (niuanse interpretacyjne), ale mnie to nie przeszkadzało. (naczubkachpalcow.pl, 1/07/2019)
- Dama kameliowa: W „Damie kameliowej” Neumeier daje tancerzom wyjątkową okazję stworzenia postaci o bogatym wnętrzu i soliści Polskiego Baletu Narodowego to wykorzystali. (…) Z Patryka Walczaka emanowała młodzieńcza świeżość, nadająca uczuciom Armanda szczerości. (Rzeczpospolita, 23.04.2018)
- Dama kameliowa: Artysta był bardzo wiarygodnym młodzieńcem, nawet lekko „narwanym”, prostolinijnym i gwałtownym w uczuciach, zdziwionym światem, jaki go otacza i ludzkimi zachowaniami. Skontrastowanie momentów lirycznych ze wspomnianą gwałtownością w scenach zazdrości i rozpaczy (np. po przeczytaniu listu) było w wykonaniu Walczaka bardzo poruszające.(naczubkachpalcow.pl, 26.04.2018)
- Dama kameliowa: „Dama kameliowa” Neumeiera ma – jeśli chodzi o solistów – kilka atrakcji. To przede wszystkim para głównych bohaterów, czyli Yuka Ebihara i Patryk Walczak. A zatem znakomita technika i wrodzony talent jakże przejmującej i autentycznej scenicznej obecności. Bardzo prawdziwie wybrzmiewają ich wszystkie emocje, które wibrują i rezonują w ich własnych ciałach, dyktując jakby z ich wnętrza każdy ruch czy gest. (Teatr dla Was, 27.04.2018)
- Dama kameliowa: Neumeier doskonale połączył język ruchu, gestu z muzyką Chopina. W układzie choreograficznym tętni poezja, tak jak i w muzyce Chopina, a także w znakomitym wykonaniu Yuki Ebihary partii Małgorzaty Gautier oraz Patryka Walczaka jako Armanda. Zaprezentowali oni nie tylko świetny warsztat baletowy, ale i talent aktorski oraz wysublimowaną osobowość artystyczną, gdzie każdy gest, mimika, ruch odzwierciedla ich stan ducha i emocji. A nie jest to łatwe zadanie, wszak głębokie przeżycia wewnętrzne, wzajemna fascynacja, uczucia, ból rozstania, śmierć, artykułowane są poza słowem. I wszystko to jest w pełni czytelne dla widza. (Nasz Dziennik, 12.05.2018)
- Nasz Chopin / Koncert e-moll: Drugi duet – radosny i skoczny – to Yuka Ebihara i Patryk Walczak, który w całej choreografii Scarletta, również jako solista, zaprezentował się doskonale, potrafił bowiem silnie zaistnieć na scenie mimo, że nie odtwarzał żadnej skonkretyzowanej roli. (Teatr dla Wszystkich, 23.11.2018)
- Fredriana / Przypowieść sarmacka: Brawurowy i pełen młodzieńczego wdzięku jest Patryk Walczak (Wacław). (Rzeczpospolita, 8.04.2019)
- Fredriana / Przypowieść sarmacka: Dojrzewającego Wacława, miotającego się między Podstoliną (wspaniała Chinara Alizade) a pełną uroczej młodości Klarą (Aneta Zbrzeźniak), zatańczył Patryk Walczak, który tą rolą otworzył kolejny etap swojej kariery scenicznej. (teatralna-warszawa.blogspot.com, 8.04.2019)
