21.07.2020, Magdalena Jagiełło-Kmieciak
Sopranistka Opery na Zamku w Szczecinie Lucyna Boguszewska mówi o miłości do opery, trudnych przeżyciach w teatrze i ulubionej muzyce.
W operze najbardziej kocham…
W operze najbardziej kocham tę chwilę przed rozpoczęciem spektaklu, gdy widzę, jak dyrygent udaje się do orkiestronu, słucham komunikatu o wyłączeniu komórek i wiem, że za chwilę operowa maszyna ruszy i nic jej nie zatrzyma, że niezależnie od samopoczucia czy innych problemów wszystko musi zniknąć na te kilka godzin. Że za chwilę znajdziemy się w innym świecie i musimy przeżyć i zagrać całą historię, którą mamy dziś do opowiedzenia publiczności.
Postać, którą gram najchętniej, to…
Zawsze podkreślam we wszystkich wywiadach, że wszystkie moje role są przeze mnie kochane. Nawet w te najmniejsze staram się włożyć jak najwięcej życia i prawdy, by moja postać była przekonująca. A najbardziej lubię te postaci, które są zupełnie inne niż ja, wtedy to jest największe wyzwanie.
Najtrudniejsza rola w mojej karierze to…
Najtrudniejsza rola wcale nie wiąże się z trudnościami wokalnymi. Najtrudniej było mi grać Adepta w operze „Guru”. To trudna opera o sekcie. Jestem mamą dwójki małych jeszcze dzieci i bardzo ciężko psychicznie znosiłam to, co działo się na scenie. Bardzo dużo wysiłku mnie kosztowało osiągnięcie „znieczulicy”, by móc skupić się na własnej postaci, by była wiarygodna w swych działaniach.
Moja ulubiona aria to…
Och, tyle pięknej muzyki wykonuję, że trudno powiedzieć. Właściwie każda aria, którą mam w repertuarze jest moją ulubioną, bo gdybym jej nie lubiła lub nie „leżałaby mi w głosie”, to po prostu bym jej nie śpiewała.
Najtrudniejsze przeżycie na scenie to:
Wpadek czy trudnych sytuacji, z których trzeba było wybrnąć, było mnóstwo. A to ktoś czegoś zapomniał, a to but spadł, czy rozpadł się zamek w sukni. To są takie drobiazgi. Ostatnio miałam trudne przejście na scenie. W „Romeo i Julii”, w finale 3. aktu walczymy wszyscy na miecze i zabijamy się. Niestety upadłam nieszczęśliwie i uderzyłam się w głowę. Spektaklu wydarzenie to nie naruszyło, jednak na drugi dzień zaczęłam mieć różne niepokojące dolegliwości. W szpitalu okazało się, że to wstrząśnienie mózgu i pourazowe uszkodzenie błędnika. Uspokajam jednak publiczność. że czuję się już dobrze i nic mi już nie dolega.
Najbardziej dumna jestem z roli…
Najbardziej jestem dumna z roli Amelii w „Balu maskowym”. To taka bardzo bliska memu sercu postać i piękna muzyka do wykonania.
Rola, o której marzę, to…
Podobno soprany marzą albo o „Tosce” albo „Traviacie” (śmiech). No cóż… ja chyba bardziej w stronę Toski bym się skłaniała… Tak naprawdę to zawsze chciałam zaśpiewać Marzenkę w „Sprzedanej narzeczonej”. Szkoda, że tej opery nikt już w Polsce nie gra i popadła w zapomnienie.
Ulubiony kompozytor to…
Ulubieni kompozytorzy to oczywiście mistrzowie opery: Verdi, Puccini, Boito itd., ale lubię też rosyjską muzykę wokalną.
Nie przepadam za…
Nie przepadam, a właściwie nie cierpię pierwszego etapu uczenia się roli. To czas, kiedy trzeba dobrze i powoli rozczytać tekst, przetłumaczyć, dobrze podłożyć pod nuty i sprawić, by wszystko zsynchronizować, by płynnie przeczytać i przebrnąć przez to dzieło. A ja lubię, żeby było wszystko od razu, teraz, zaraz. I to są największe lekcje pokory, że dobrze „zrobiona” rola to taka, której poświęciło się dużo czasu, by mogła dojrzeć, by weszła w głos i wtedy to jest najcudowniejsze uczucie pod słońcem.
W wolnych chwilach słucham…
W wolnych chwilach słucham muzyki natury to daje mi największe odprężenie. Ale też ogólnie słucham tego, co inni mają mi do powiedzenia, zwłaszcza dzieci.
Lucyna Boguszewska – sopranistka, związana z Operą na Zamku od 2003 r. jako śpiewak-solista. Absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (2001). Debiutowała w 2000 r. jako Hrabina w „Weselu Figara” w studenckim przedstawieniu w Bydgoszczy. Występowała zarówno w kraju, jak i za granicą.
Na zamkowej scenie śpiewała m.in. jako: Zuzanna w „Verbum nobile”, Zofia we „Flisie”, Micaela w „Carmen”, Pamina w „Czarodziejskim flecie”, Chawa w musicalu „Skrzypek na dachu”, Zofia w „Halce”, Hanna w „Strasznym dworze”, Anna w „Nabucco”, Nedda w „Pajacach”, Lola w „Rycerskości wieśniaczej”, Mądra w „Mądrej”, Clivia w operetce „Clivia”, Hrabina Zedlau w „Wiedeńskiej krwi”, Hrabina w „Weselu Figara”, Braminka w „Parii”, Leonea w „Pięknej Helenie”, Marcelina w „Fideliu”, Kate w „Madama Butterfly”, Luna w operetce „Frau Luna”, Jacqueline w „Cnotliwej Zuzannie”, Zorika w „Cygańskiej miłości”, Anitra w dramacie muzycznym „Peer Gynt”, Annina w „Traviacie”.
W swoim repertuarze ma również utwory kantatowo-oratoryjne: „Requiem” Mozarta, IV Symfonia Mahlera, „Stabat Mater” Szymanowskiego, „Stabat Mater” Pergolesiego, „Symbolum Nicenum” Godziemby-Trytka, „Angelus” Kilara.
