6.04.2020, Krzysztof Korwin-Piotrowski
Kim tak naprawdę jest dyrygent? Do czego jest potrzebny orkiestrze? Dlaczego jest tak ważny? Co o nim się mówi i czego od niego oczekuje?
Zachęcamy do obejrzenia pierwszego odcinka z cyklu „Dyrygent sam w domu”, w którym Bassem Samir Akiki w lekki, zabawny sposób przybliża specyfikę swojej pracy. Jest to wręcz filmowa opowieść, w której narratorem jest jeden z najbardziej znanych dyrygentów w Polsce. Wypowiadają się również muzycy Orkiestry Teatru Wielkiego – Opery Narodowej i soliści śpiewacy.
W drugim odcinku dowiemy się, jaki jest przepis na bycie dobrym dyrygentem.
Bassem Akiki jest dyrygentem pochodzenia libańskiego. Studiował w Wyższym Konserwatorium Muzyki w Bejrucie i równocześnie filozofię na Lebanese International University. Ukończył z wyróżnieniem także studia na Wydziale Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Krakowie (dyrygentura chóralna pod kierunkiem prof. S. Krawczyńskiego) oraz z wynikiem celującym studia magisterskie w klasie dyrygentury prof. M. Pijarowskiego na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W latach 2007-2009 prowadził wykłady na Uniwersytecie im. Phillipsa w Marburgu poświęcone wzajemnym wpływom muzyki Wschodu i Zachodu. Jego zainteresowania muzyczne dotyczą także relacji filozofii z muzyką (praca magisterska o relacji między Richardem Wagnerem, Fryderykiem Nietzschem a Richardem Straussem). Na Uniwersytecie Fryderyka Chopina w Warszawie obronił rozprawę doktorską pt. Antropocentryzm i teocentryzm w muzyce XXI wieku na przykładzie opery Petera Eötvösa „Angels in America”. Opera ta została wykonana po raz pierwszy w Polsce pod jego batutą w ramach Festiwalu Opery Współczesnej w 2012 roku we Wrocławiu. Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie.
Artysta dyryguje takimi operami, jak: Così fan tutte, Don Giovanni Mozarta; La Traviata, Nabucco, Rigoletto, Giovanna d’Arco, Otello, Falstaff Verdiego; Carmen Bizeta; Kobieta bez cienia R. Straussa; Opowieści Hoffmanna Offenbacha; Jolanta Czajkowskiego; La Bohème, Turandot Pucciniego; Borys Godunow Musorgskiego; Zamek Sinobrodego Bartóka; Matka czarnoskrzydłych snów Kulenty i La libertà chiama la libertà Knapika. Posiada także bogaty repertuar symfoniczny. Współpracuje z licznymi orkiestrami i zespołami artystycznymi w Libanie, Polsce, Belgii, Francji, we Włoszech, USA i Kanadzie. Pod jego batutą odbyła się m.in. prapremiera opery Nicholasa Lensa i Johna Maxwella Coetzeego Slow Man w Teatrze Wielkim w Poznaniu.
