Biograf Schuberta, Heinrich von Hellborn przytoczył w swojej książce “Życie Franza Schuberta” anegdotę związaną ze stworzeniem jednego z najpiękniejszych utworów w historii muzyki.
Było to latem 1826 roku. Schubert z grupką znajomych wracał z Pötzleinsdorfu, uroczej wioski słynącej z uprawy winorośli na przedmieściach Wiednia, (połączonej ze stolicą Austrii w 1892 roku). Idąc do miasta zobaczył siedzącego w w ogrodzie tawerny w Währing (w osiemnastej dzielnicy Wiednia) swojego przyjaciela, śpiewaka Ludwika Tietze, który często wykonywał po raz pierwszy jego pieśni.
Na stoliku leżała książka, którą Schubert zaczął wertować i nagle wykrzyknął: “Właśnie wpadła mi do głowy urocza melodia. Och, gdybym tylko miał na czym ją zapisać!”. Pod ręką była tylko karta z restauracyjnym menu, na której naprędce zaczął zapisywać nuty, nie zważając na niedzielny zgiełk z kelnerami biegającymi w różnych kierunkach, głośnymi rozmowami i graczami w kręgle. Tak właśnie powstała słynna “Serenada”. Tawerna nosiła nazwę “Zum Biersack”, a obecnie na cześć Schuberta, który często do niej zaglądał, ma szyld “Zum Schubertgarten” (W ogrodzie Schuberta).
Słynny kompozytor, prekursor romantyzmu, żył niecałe 32 lata. Zmarł w Wiedniu w listopadzie 1828 roku.
