16.05.2020, Krzysztof Korwin-Piotrowski
Jan Kiepura urodził się w Sosnowcu 16 maja 1902 roku. Uczył się tam w znakomitym Gimnazjum im. Stanisława Staszica (obecnie IV LO im. Stanisława Staszica). Po zdaniu matury zaczął studiować prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ale szybko okazało się, że jego zainteresowania są zupełnie inne i postanowił całe życie poświęcić muzyce. Kiedy ruszył w świat, zdobywał serca milionów melomanów na kilku kontynentach. Był nie tylko gwiazdą operową, ale także aktorem podziwianym w wielu filmach muzycznych.
Bogusław Kaczyński promował słynnego polskiego tenora w Polsce i za granicą. Od 1984 do 2011 roku był dyrektorem Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju. We wstępie do książki pod tytułem “Kiepura” (Wydawnictwo Casa Grande 2011) możemy przeczytać:
Na bazie zdobywanych materiałów napisałem na początku lat osiemdziesiątych monodram „Chłopiec z Sosnowca”. Występowałem z nim we wszystkich polskich teatrach operowych, filharmoniach i mniejszych salach rozrzuconych po całym kraju. Powodzenie miałem ogromne . Ale kiedy wyjechałem z monodramem za granicę, impresariowie przekonali mnie do zmiany tytułu, który od tej chwili pisano na afiszach : Monodram „Jan Kiepura i Marta Eggerth”. Okazało się bowiem, że cudzoziemscy miłośnicy opery, nie do końca wiedzieli, co znaczy określenie „Chłopiec z Sosnowca”. Występowałem więc ciągle z tym samym spektaklem, tylko pod zmienionym tytułem. Wędrowałem z nim po całej niemal Europie, po USA, Kanadzie, Ameryce Południowej i Kubie. Gościłem nawet w Chinach i Mongolii. Snułem opowieść o znakomitym polskim śpiewaku w Wiedniu, Londynie, Paryżu, Rzymie , Mediolanie, Florencji, Pradze, Monachium, Neapolu, Sztokholmie, Zurychu, Dublinie, Nowym Jorku, Chicago, Bostonie, Toronto, Ottawie, Montrealu, Vancouver i Buenos Aires.
Niektóre przedstawienia były dla mnie niecodziennym przeżyciem, a to ze względu na obecność na widowni bohaterów mojej opowieści. Tak było w Nowym Jorku, kiedy na sali dostrzegłem Martę Eggerth z synami – Janem i Marianem. Przez cały czas mojej narracji płakała, a potem gorąco klaskała i po zakończeniu wieczoru komplementowała.
Przez całe dorosłe życie Bogusław Kaczyński zbierał listy, pamiątki, dokumenty i zdjęcia dotyczące wspaniałego śpiewaka i zamierzał napisać pełną biografię Kiepury. Niestety zbyt wcześnie odszedł i nie zdążył tego uczynić, pozostawiając setki zgromadzonych materiałów.
Warto posłuchać zaskakującego wywiadu Tadeusza Sznuka z Janem Kiepurą, zarejestrowanego w 1965 roku oraz innych wspaniałych nagrań w audycji Polskiego Radia.
Pamiętajmy o Kiepurze, kochającym życie, wszystkie kobiety i… słońce.
