W wieku 92 lat zmarła tancerka, choreografka, reżyserka i pedagog szkół baletowych Poznania, Warszawy oraz Moskiewskiej Akademii Tańca Teresa Kujawa – poinformowała PAP w środę Maria Wilma ze Związku Artystów Scen Polskich ZASP-Stowarzyszenie.
Wilma przypomniała, że Kujawa była “jedną z najwybitniejszych artystek polskiej sceny baletowej”, “uczyła m.in. polskich tańców narodowych oraz techniki tańca hiszpańskiego”. Kujawa zmarła we wtorek we Wrocławiu.
W grudniu 2017 r. obchodziła 90. urodziny.
W 43. numerze “Biuletynu ZASP” o jubileuszu i samej artystce napisała, reprezentująca Oddział ZASP we Wrocławiu, Anna Szopa-Kimso.
“11 grudnia 1927 r. na świat przyszła jedna z najwybitniejszych postaci polskiego świata baletowego. Tancerka, choreograf, pedagog – Teresa Kujawa. Chyba nie ma takiej osoby w naszym baletowym środowisku, która by o niej nie słyszała. Teresa Kujawa jest żywą legendą polskiego baletu. My znamy ją osobiście, wielu z nas z nią pracowało, a młodzież uczy się o jej dokonaniach w szkole” – czytamy w szkicu.
Teresa Kujawa była absolwentką Technikum Kinematografii w Poznaniu oraz Wydziału Pedagogicznego Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie. Zadebiutowała w 1949 r. we Wrocławiu na deskach Teatru Dolnośląskiego w “Słomkowym kapeluszu” Labiche’a w reżyserii Jerzego Waldena. Potem zatańczyła tytułową partię Dziewczyny w suicie baletowej “Paw i dziewczyna” Tadeusza Szeligowskiego w reżyserii Zygmunta Patkowskiego i Kazimierza Wiłkomirskiego we wrocławskiej Operze Dolnośląskiej.
Jej baletowe kreacje poznawali m.in. widzowie Opery Poznańskiej i Theatre d’Art du Ballet w Paryżu. Była Cyganką w “Coppelii”, Wróżką Carabosse w “Śpiącej królewnie”, Zaremą w “Fontannie Bachczyseraju”, Krasawicą i Cyganką w “Panu Twardowskim”, Tatarką w “Tańcach połowieckich”, Łucją w “Czarodziejskiej miłości”, czy tytułową postacią w “Domu Bernardy Alba”.
“Pracowała niemal we wszystkich teatrach operowych w Polsce – najpierw jako tancerka, później jako choreograf” – napisała Wilma.
W roli choreografki dała się poznać przedstawieniami w Teatrze Wielkim w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Operze na Zamku w Szczecinie, w Polskim Teatrze Tańca Conrada Drzewieckiego oraz w Operze Wrocławskiej i Teatrze Wielkim w Łodzi, pełniąc tam również funkcję kierownika baletu. Dla bydgoskiej Opery stworzyła choreografie do spektakli “Carmen” Bizeta,”La vida breve” de Falli oraz do operetki Johanna Straussa “Zemsta nietoperza”.
Kujawa była też reżyserką inscenizacji operowych i operetkowych, a przez 16 lat pedagogiem w Szkole Baletowej w Poznaniu.
Za swoje artystyczne dokonania została wyróżniona m.in. Nagrodą Miasta Wrocławia, Nagrodą I stopnia Ministra Kultury i Sztuki, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Nagrodą Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (“za całokształt twórczości w dziedzinie choreografii”), Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Za osiągnięcia w dziedzinie choreografii i pedagogiki otrzymała Statuetkę Terpsychory – Nagrodę Sekcji Tańca i Baletu ZASP.
Mężem Teresy Kujawy był tancerz, absolwent Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu i solista Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Wrocławskiej, Polskiego Teatru Tańca Conrada Drzewieckiego, Teatru Wielkiego w Łodzi oraz Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie Franciszek Knapik.
Grzegorz Janikowski
PAP
