Jubileusz Henryka Konwińskiego w Operze Śląskiej

19.11.2021, OS, KKP

W sobotę 20 listopada o godzinie 18.00 w siedzibie Opery Śląskiej w Bytomiu odbędzie się wielka jubileuszowa gala z okazji 65-lecia pracy artystycznej oraz 85. urodzin Henryka Konwińskiego, wybitnego choreografa, reżysera operowego i tancerza. Podczas koncertu zaprezentowane zostaną najbardziej zapamiętane i oklaskiwane choreografie baletowe i operowe, stworzone przez Jubilata. Wystąpią: Soliści, Chór, Balet i Orkiestra pod dyrekcją Tadeusza Kozłowskiego. Gościnnie zaprezentują się: królowa operetki Grażyna Brodzińska, soliści baletu Teatru Wielkiego w Łodzi i Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz młodzi artyści Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu.

Zapraszamy również od obejrzenia programu Orfeo.TV z cyklu “Muzyka moja miłość”, nagranego w Salonie Bogusława Kaczyńskiego. Rozmowę z Henrykiem Konwińskim poprowadził Krzysztof Korwin-Piotrowski, reżyser i dziennikarz telewizyjny, dyrektor artystyczny Fundacji ORFEO im. Bogusława Kaczyńskiego w Warszawie.

Henryk Konwiński jest wybitną postacią polskiego teatru – choreografem, reżyserem i inscenizatorem. Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 200 realizacji – od twórczości Christopha Glucka i Fryderyka Haendla po kompozycje Wojciecha Kilara. Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska, ale i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Były to spektakle baletowe, operowe, musicalowe, operetkowe, a także przedstawienia z repertuaru teatrów dramatycznych i ulicznych. Wśród nich są prapremiery światowe i polskie.

Urodzony 19 listopada 1936 roku w Poznaniu Henryk Konwiński miał z woli ojca zostać inżynierem. Odbywał więc naukę w szkole technicznej, a jednocześnie potajemnie uczęszczał do ogniska baletowego przy powstającej wtedy Państwowej Szkole Baletowej. Jako absolwent technikum musiał jednak odbyć tzw. nakaz pracy i trafił do Kościerzyny, gdzie działał Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Kaszubskiej, do którego się przyłączył.

Po powrocie do stolicy Wielkopolski został zaangażowany do zespołu baletowego Opery Poznańskiej. Pełne kwalifikacje zawodowe zdobył w trybie eksternistycznym w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie.

Początki kariery Henryka Konwińskiego związane są z Poznaniem – środowisko artystyczne tego miasta uformowało jego rozumienie sztuki i rozbudziło wrodzoną wrażliwość. Wówczas w Operze Poznańskiej tańczył obok takich gwiazd baletu jak: Olga Sawicka, Barbara Karczmarewicz, Anna Deręgowska, Władysław Milon czy Edmund Koprucki. Pracował pod kierunkiem tak wyśmienitych baletmistrzów jak Feliks Parnell, Stanisław Miszczyk, Eugeniusz Papliński, Jerzy Gogół, Teresa Kujawa, Witold Borkowski i Conrad Drzewiecki, który pchnął Henryka Konwińskiego w stronę twórczości choreograficznej. W studenckim „Teatrze Nurt”, wspólnie z reżyserem Januszem Nyczakiem, zrealizowali polską prapremierę „Operetki” W. Gombrowicza. Po poważnej kontuzji i długiej rehabilitacji Henryk Konwiński powrócił wprawdzie na scenę jako solista, ale już wiedział, że to tylko przejściowy etap w jego biografii. Wtedy coraz bardziej pochłaniała go choreografia.

Swoją – pięćdziesięcioletnią już – przygodę z Operą Śląską rozpoczął w 1971 roku, gdy ówczesny dyrektor bytomskiej sceny Napoleon Siess powierzył mu choreografię do sceny „Noc Walpurgii” w „Fauście” Charlesa Gounoda. Jego praca została uznana przez krytyków za wybitną; podobne oceny otrzymała także „Aida”. Jego pierwszym pełnospektaklowym baletem było „Stworzenie Świata” z muzyką Andrieja Pietrowa (prapremiera polska). Dał się też poznać jako reżyser operowy tworząc cieszące się popularnością i uznaniem „Traviatę” Giuseppe Verdiego oraz „Salome” Richarda Straussa.

Henryk Konwiński wiele podróżował. Doskonalił swój warsztat m.in. w Het Nationale Ballet w Amsterdamie, w Nederlands Dans Theater w Hadze, u M. Béjarta w Brukseli, w Petersburgu czy w Indiach. Odbył także zawodowe podróże do Addis Abeby w Etiopii i Hawany na Kubie.

W 1978 r. na cztery sezony Henryk Konwiński wrócił do Poznania i objął kierownictwo baletu w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. Z tego bogatego w dokonania czasu na szczególną uwagę zasługuje balet „Romeo i Julia” Sergiusza Prokofiewa z udziałem Olgi Kozimali w roli tytułowej, a także „La Peri” – ułożony specjalnie dla niej. W 1982 r. wrócił do Bytomia, gdzie zrealizował dotąd ponad 50 spektakli. W 2016 r. Sala Baletowa Opery Śląskiej otrzymała imię Henryka Konwińskiego.

Według Henryka Konwińskiego najważniejsze jego choreografie to: „Stworzenie Świata”, „Romeo i Julia” w Poznaniu, „Wariacje na temat Franka Bridge’a” B. Brittena (pierwsza realizacja w Bytomiu, potem w Warszawie w Teatrze Wielkim), „Epitafium na śmierć Szymanowskiego”, „Stabat Mater”, „W górę – w dół” i „Ad Montes – Balety Tatrzańskie” do muzyki Wojciecha Kilara, a także „Romeo i Julia” H. Berlioza z baletem Opery Śląskiej i najzdolniejszymi uczniami bytomskiej szkoły baletowej w rolach tytułowych.

Współpracował z teatrami muzycznymi i dramatycznymi w całej Polsce tworząc reżyserię i choreografię. Ma swoje autorskie spektakle w teatrach lalkowych, współtworzył megawidowiska i współpracował z teatrami offowymi. Tworzył także cykliczne programy kulturalne w Telewizji Polskiej.

Oprócz sceny, wielką pasją Henryka Konwińskiego są przyjaźnie, w których, jak sam mówi: „najbardziej ceni sobie wierność”; następnie podróże po świecie i wyprawy w Tatry, w których za największe swoje osiągnięcie uważa zdobycie Kościelca. Dzięki błyskotliwemu poczuciu humoru wiele jego dzieł scenicznych naznaczonych jest dowcipem, który Konwiński jako jeden z niewielu wprowadzał do choreografii już w latach siedemdziesiątych.

Jest jednym z najbardziej zasłużonych artystów w historii Opery Śląskiej, ale także polskiego teatru operowego, operetkowego, musicalowego i dramatycznego. Przede wszystkim jest to wspaniały, serdeczny Człowiek i wielki przyjaciel artystów.

Program gali jest następujący:

Część I

        Prowadzenie: Joanna Sibilska, Henryk Konwiński

1. Pietro Mascagni Rycerskość wieśniacza – Intermezzo – Orkiestra Opery Śląskiej  
2. Ludwig A. Minkus Don Kichot – Divertissement z III aktu (Pas de deux) – tradycyjna choreografia w opracowaniu Liliany Kowalskiej /Clara Ushizaka, Maciej Pletnia/
3. Ludwig A. Minkus Don Kichot – Bolero z III aktu – choreografia Henryk Konwiński – Balet Opery Śląskiej
4. Hector Berlioz Romeo i Julia – duet – choreografia Henryk Konwiński – Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu /Mateusz Buszka, Tamiła Dudnik/
5. Piotr Czajkowski Dziadek do orzechów – Wschód – choreografia Henryk Konwiński /Ai Okuno, Paweł Popielecki, Patryk Nowacki, Krzysztof Szczygieł, Alberto Pecetto, Rhaphael Molenaar/
6. Adrian Copeland – Alder & Ash, Eurydyka/Orfeusz – choreografia Joshua Legge – Artyści Baletu Teatru Wielkiego w Łodzi /Karolina Urbaniak i Joshua Legge/ Prezent od Międzynarodowego Festiwalu Tańca im. Olgi Sawickiej w Lądku-Zdroju
7. Giacomo Puccini Manon Lescaut – duet – choreografia Kenneth MacMillan – Artyści Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu /Karolina Sierant i Miguel Eugênio de Sousa Júnior/
8. Wojciech Kilar Krzesany – choreografia Henryk Konwiński – Balet i Orkiestra Opery Śląskiej

Część II

Prowadzenie: Violetta Rotter-Kozera, Joanna Kściuczyk-Jędrusik, Henryk Konwiński

1. Giuseppe Verdi Aida – Marsz Triumfalny – choreografia Henryk Konwiński – Balet, Chór i Orkiestra Opery Śląskiej
2. Giacomo Puccini Madama Butterfly – Un bel di vedremo /Anna Wiśniewska-Schoppa/
3. Christoph Willibald Gluck Orfeusz i Eurydyka – O, niech miłości mej płomień /Elżbieta Wróblewska/
4. Franz Lehar Wesoła Wdówka – Pieśń o Wilii  /Grażyna Brodzińska, Chór i Balet Opery Śląskiej/
5. Georges Bizet Carmen – Habanera  /Anna Borucka/
6. Zygmunt Noskowski Wyrok – Aria Angelosa  /Szymon Mechliński/
7. Giuseppe Verdi Traviata – E strano!  /Gabriela Gołaszewska/
8. Leo Delibes Lakme – Duet Kwiatów  /Elżbieta Wróblewska, Ewelina Szybilska/
9. Franz Lehar Wesoła Wdówka – Usta milczą, dusza śpiewa  /Grażyna Brodzińska, Feliks Widera/
10. Jacques Offenbach Perichola – Aria ze śmiechem  /Joanna Kściuczyk-Jędrusik/
11. Johann Strauss Ritter Pásmán – Czardasz – choreografia Henryk Konwiński – Balet Opery Śląskiej
12. Giuseppe Verdi Traviata – Libiamo –  Soliści, Chór i Orkiestra Opery Śląskiej

Soliści, Chór, Balet i Orkiestra pod dyrekcją Tadeusza Kozłowskiego